Inmiddels weer terug in Khorog (Tadjikistan), na een mooi rondje Pamir. circa 16 dagen gefietst en wel 1000 km afgelegd (!!), dat komt dus neer op circa 60 km per dag, (en niet omdat ik nu zo enorm gerelaxt heb onderweg maar meer omdat de wegen slecht zijn (grind, gravel, los zand, GEEN asfalt), de passen hoog, sneeuw-/ zandstorm, river crossings diep kunnen zijn, de wind enorm tegen kan staan (maar ook veel mee hoor) en het fietsen soms meer bestond uit het duwen en trekken van fiets over de weg ipv fietsen. Eigenlijk droomde ik de laastste 3-5 dagen alleen maar van het restaurant hier in Khorog waar ze frietjes en allemaal lekker eten hebben ;)

Het rondje liep door de Wakhan valley omhoog naar het hoge plateau, langs Murgab 3800 m (het grootste gehucht in de oostelijke pamir, waar ze echt totaal geen clou hebben hoe je geld kan verdienen met toerisme)) en ten zuiden van meer Karakol weer terug naar Khorog door de Bartang valley. (ik heb het geprobeerd in te tekenen in de kaart, het zegt vast niemand wat). onderweg 3 passen > 4000 m overgegaan..

De helft ongeveer samengefietst met het stel uit Spanje en twee stellen uit Zwitserland.Eigenlijk is denk ik de helft van de toeristen hier met fiets/ motor/ of eigen auto, er is namelijk nauwelijks openbaar vervoer...

Onderweg zijn er op sommige stukken nauwelijks meer dorpen, en ondanks dat de mensen nog steeds heel gastvrij zijn, vind ik mijn eigen eten lekkerder dan droog brood in melk en rijst in water op smaak.., dus veel gekampeerd, veel eten mee voor onderweg.. DE winkels zijn ongeveer net zo groot als mijn keuken en minder bevoorraad. de helft van de winkel is bedoeld voor snoepjes, chocola, uitgedroogde (onverpakte) koekjes en thee, de rest is vaak een yoghurtje, sapje en wellicht een ui en een aardappel (als het mee zit).. verder geen groenten/ fruit oid..

Maar waarom zul je dan wellicht denken, veel witte bergen, mooie valleien, hot springs, steile (huh een aardbeving(tje) ineens hier, alles schudde hier, echt doodeng!!, maar internet doet het nog.??????) , schok!!, echt raar ik was het internetcafe al uitgerend, verder bleef iedereen zitten ??

en verder.. kamelen, nauwelijks verkeer tot circa < 1 auto per dag in Bartang valley, deze auto kwam ik iets later ook vastgereden in de rivercrossing tegen, de mensne hebben het laatste stuk maar gelopen.

Verder kom je hier ook veel buitenlanders tegen die hier werken voor een NGO oid, interessant via hun kom je nog het meeste te weten, een groot vraagteken was voor mij dat iedereen hier een jeep heeft (is ook wel nodig met de wegen), maar hardstikke duur, ik dacht dat ze allemaal gehuurd werden van drugsbaronnen door de locals, maar het schijnt dat ze voornamelijk vanuit Europa ontvreemd worden en hier goedkoop verkocht..

nou ja nog een dag frietjes eten hier en dan nog eenmaal de Pamir door dit maal over de highway (en de grootste verassing is dat deze geasfalteerd is!!), onderweg paar dagen wandelen en dan via Kyrgyzstan naar China (Kashgar).