Inmiddels 10 dagen gefietst door Qinhai en Sechuan. Wat ik een beetje vreesde voor Tadjikistan (namelijk weinig andere fietsers/ toeristen/ taal/ koud)blijkt eigenlijk vooral voor Qinhai-provincie te gelden. Er zijn hier namelijk UBERHAUPT geen westerse toeristen (laat staan fietsers).. dus ik heb maar zo hard mogelijk doorgefietst, en over drie dagen kom ik volgens mij weer in de eerste toeristische plaats (Litang, midden Sechuang), vanwaar het waarschijnlijk alleen maar toeristischer wordt tot het strand in Thailand..).

Maar goed, het geeft weer een ander beeld weer, eerst gefietst rondom de heilige bergketenAmnye Machen (soort mount Kailash maar dan voor oost-Tibet). Helaas heeftde berg heeft zich de hele periode gehuld in wolken en sneeuw (wel heb ik een foto van mezelf met een witte berg in de sneeuw, maar welke het is (???).. is het asfalt weer verdwenen en waait de wind goed tegen en draait deze met elke bocht die ik maak vrolijk mee :(.. Als ik op dag 5 over de highway fiets (i. vgl. m. NL is de highway hier leeg, maar toch een stuk drukker dan de kleine weggetjes)en bedenk dat ik tot en met Yushu nog 4 dagen tegenwind heb, op de highway moet fietsen, en mijn rondje tot volgend visum extensiepunt eigenlijk een beetje te groot is krijg ik tijdens een lange klim (met tegenwind) het sublieme idee om de bus te nemen tot Yushu!! omdat je dan een bus op de weg moet stoppen lukt me dat de volgende dag gelukkig.

Yushu is een dorp die tijdens de aardbeving in 2008 volledig in puin is gelegd, en dat eigenlijk nog steeds is. Enorm veel stof (hier is een mondlapje overal high-fashion, dus die heb ik ook maar aangeschaft, geeft ook goede bescherming voor mijn neus en lippen tijdens fietsen) en overal worden chinese gebouwen gebouwd. China bouwt in veel tibetaanse dorpen (ook onderweg) nieuwe huizen, dat is erg raar, het zijn namelijk allemaal rijtjes exact dezelfdehuizen,naar ' chinese' maatstaven maar zonder plekken voor yaks etc.. (het zogenaamde plan van hogerhand om de mensne zoveel mogelijk in een stedelijke structuur te krijgen).

Maar kritiek genoeg op China, ik ben wel positief verrast over de mate van de tibetaanse cultuur die hier wordt toegstaan, foto's van de Dalai Lama worden gedoogd in kloosters/ winkels, heel veeljonge monniken die weer opgeleid worden, alle kloosters worden gerestaureerdof weer opgebouwd.

Na Yushu Sechuan province binnengefietst, en weer iets wat ik niet verwachte, het is nog steeds Tibet maar anders, de mensen zeggen ineens Tashi delay (hoi), de huizen zijn van hout, erg kleurrijk, andere bouwstijlen, er zijn weer rotsen(in plaats van alleen maar graslanden) , gletsjers en bomen (ik geloof dat ik na Nederland geen groot bos meer gezien heb). Bij diverse kloosters overnacht, 's-avonds weer de debatten en gebeden bijgewoond. Ik vind het wel leuk dat je de monniken hier meer tijdens hun bezigheden kunt zien (dat was in India/ Nepal volgens mij minder).. Verder bij mensen op hun land gekampeerd en iedere ochtend Tsampa ontbijt gekregen (bak met boter, thee, graanpoeder en suiker), wat echt wel lekker is en heel goed vult.

Nu in Ganzi, en zoals in iedere grote plaats vind ik vooral de supermarkt en de plaatselijke cake-shop byzonder interessant, het is echt verschrikkelijk hoeveel zoetigheid ik opeet.