Van Tashkent naar het zuid-oosten (Bangkok)

THAILAND, Bangkok bereikt

Deafgelopen weekiedere dag minstens 100 km gefietst, het is namelijk VRESELIJK heet, het is de hele dag zweten (als ik stilsta is het nog meer zweten dan als ik fiets) en omdat ik inmiddels weer richting zeeniveau ben koelt het 's-avonds niet af en is het ook in de tent ofin het hotel de hele nacht zweten. Fietsen in dit weer is nietecht superleuk dus dan maar doorfietsen.


NO-Thailand ishelemaal niet toeristich (er is dan ook weinig byzonders)behalve rijstvelden, redelijk wat nationale parken en kennelijk hele leuke +/- 40 jr.oude Thaise vrouwen (of mannen??), die een soort vangnet vormen voor verlepte westerse mannen die hun pensioen doorbrengen inNO-Thailand (tja niets nieuws, maar als ik in een cafeetje zit met een ander meisje realiseren we ons dat er buiten ons alleen maar gemixte stelletjeszijn en vinden we het toch een beetje raar).


Maar goed een dagtochtje gemaakt door een national park met gids, helaas de tijgers, olifanten,lokale speciale vogels, ze lachen ons allemaal uit, denk ik, van achter een boom. Maar wel slangen (maar die heb ik al genoeg gezien), schorpioen en veel gibbons (aapjes). Net over de grens van Thailand nog een beeldenpark bezocht waar een sjamanallemaalgrote beelden heeft gebouwd van bakstenen, dat vond ik wel erg mooi.

En tja op de fiets begint het door te dringen dat het nog maar een paar dagen fietsen is en dat dat natuurlijk ook het einde van het geheel betekent en weer terug naar Nederland etc..tja... Het is eigenlijk heel erg raar, de hele tijd is Bangkok een soort van verre stad waar je ooit een keer komt en dan ineens ben jeer. Maar goed de laatste fietsdagenoverheerst eigenlijk vooral een euforisch gevoel van dat ik er bijna ben, dat het gelukt is, dathet allemaal redelijk goed is gegaan, geenvervelende dingen gebeurd zijn en dat het gewoon een SUPERMOOI avontuur was. De thai langs de weg helpen ook enorm en geven me soms nog het gevoel van het einde van de ROPA-run,heel veel thumps up, zwaaien, en zelfs klappen (???), en als ze vragen waar ga je heen en ik zeg naar Bangkok dan vinden ze dat echt GEWELDIG!!


Ik was al gewaarschuwd fietsen in Bangkok is een verhaal apart, via googlemaps had ik een mooie route bedacht met maar 20 km snelweg (volgens de locals moest dat goed kunnen, er is doorgaans een brede vangrails). En tot dat daar gaat het ook allemaal goed, eenmaal op de snelweg blijkt dit een snelweg van de uitzondering te zijn (geen brede vangrails) en betwijfel ik het hele idee een beetje, maar goed zo weet ik ook niet 123 een andere weg dus toch maar verder. De thaise politie vond het ook niet zo'n geweldig plan en die reed binnen 1 km al voor mijn neus met zijn zwaailicht aan (tjee dacht ik gaat het toch nog mis).. Maar goed zo rijd ik 3 km verder achter de zwaailichten totdat ik bij een hek wordt afgezet en ik stoptekens krijg (ik verwachtte een boete en veel gezeur (idiote falang)), maar de thaise politie doet net als alle andere thai en lacht breeduit, wijst me een andere route en bedankt me (??).. Anyway langs allemaal drukke wegen en bussen die vlak langs je scheuren,vergeet ik wegens opperste concentratie de foto te maken van mijn aankomst in Bangkok, maar kom ik uiteindelijk met fiets en al mijn spullen aan in BANGKOK op 12 november !!!!!!!!!!!!


En tja zelf kijk ik al maanden naar mijn kilometers, maar die heb ik nog niet genoemd, hierbij de samenvatting van het geheel. De fietstocht is gestart op 7 juni in Tashkent en beeindigt op 12 november in Bangkok. De totale afstand van de route bedraagt ongeveer 11.297 km, hiervan heb ik in China eenmaal een stuk per trein (2.800 km door de Taklamakan desert)en tweemaalper bus (wegens op tijd bereiken van visumextensiepunt 300 km in Qinhai en fietspech 435 km in Yunnan) afgelegd, in totaal 3.535 km. De hoogste pas was 4.708 m en ik ben de tel kwijtgeraakt van de hoeveelheid passen waarvan velen hier net onder zaten:


land aant dgaant dg op fiets aant fietserskm km/dkm cum
Oezbekistan 10 1 090 90
Tadjikistan 54 41 +/- 25 2.501 612.591
Kyrgyzstan 1 1 0962.687
China81 46 3 3.513 766.200
Laos13 92 807 89 7.007
Thailand 21 8 0 755 94 7.762
Cambodja 3 0
Totaal 183 106+/- 307.762 73
aant fietsers: zijn westerse fietstoeristen die ikop de wegtegenkwam.

Ik heb 3 lekke banden gehad, 1 buitenband gescheurd, 1 velg gescheurd en zijn de remblokken, ketting en derailleurkabels onderweg vervangen.

Zoals jullie zien blijf ik nog wat dagen in Thailand (om wat te 'ontfietsen' ) en moet ik nog een keertje de grens over om mijn thaise transit visum te verlengen, dus morgen3 dagen naar Ankor Wat (in Cambodja) en daarna rest mij alleen de slaaptrein in te stappen naar het zuiden van Thailand, een week op het strand te liggen en het vliegtuig in te rollen.De 28e vlieg ik naar huis, de 1e ben ik weer in Utrecht en erna ook weer op kantoor.

Tot gauw allemaal!!!
(en toen kwam er toch nog een olifant met een lange snuit en die blaast het blog UIT.)

EINDE EINDE EINDE EINDE EINDE EINDE EINDE EINDE EINDE

Laos

Na twee weken Laos inmiddels in Vientiane, de hoofdstad, op de grens met Thailand. Nog maar 700 km te gaan tot Bangkok!! tjee wat gaat het snel allemaal ineens. In China nog een klapband, inmiddels is de reserve buitenband ook in gebruik..

Het eerste wat ik dacht toen ik Laos binnenfietste was: wat een oase van rust, er mag namelijk niet echt getoeterd worden. In China hebben auto's volgens mij speciale toeters(extra hard) die ze claxoneren, tweemaal voordat ze er zijn, als ze naast je rijden en om jegedag te zeggen)..

In Laos over de highway naar het zuiden gefietst. De highway hier mag zeker geen highway heten,alle dorpjes (bamboo-hutjes) zijngebouwd aan de weg, het leven, kippen, varkens, winkels etc,..alles speelt zich af/ loopt langs/op de weg (zodat ik me me wel menigmaal afvroeg hoeveel kinderen zouden er al overreden zijn?),er kunnen net twee auto's elkaar passeren en de weg is ook bijna leeg). heerlijk fietsen dus.. de omgeving bestaat voor circa 90 % uit karstgebergteen groene bomen. Verder is het mega-heet, maar zijn er gelukkig veel riviertjes om in te zwemmen (ook kun je hier tuben samen met allemaal ZO-Azie backpackers, beetje apart volk soms ;) ),groeien alle tropische vruchten hier ook,en verkopen zefactor 50 zonnebrandcreme.

Enkele malen gekampeerd, maar dehoeveelheid dode slangen op de weg loktniet om ver bananenvelden in het donker in te waden (het is hier al om 6 uur donker), dus meestal maar in een dorpjenaar een grasveld gevraagd.

Verder gaan de meeste kinderen ook op de fiets naar school waardoor ik twee keer per dag menigmaal word uitgedaagd om wedstrijden aan te gaan. Daar heb ik alleen nooit zin in, dus ik heb ontdekt als ik ze gewoon voorop laat rijden (mijn tempo is sneller dus ze halen me dan express in), en dan steeds als ik er weer aankom te roepen: hup hup (en dan gaan ze weer racen) ik veel meer lol heb dan zij..

Ook weer heel wat tempels bezocht in Luang Prabang en Vientiane. Afgelopen week was het einde vande drie maanden rust die de monniken moesten houden voor studie oid.. dus festivals met veel lichtjes en sloepraces (helaas niet gezien). In Luang Prabang waren de voorbereidingen in volle gang voor alle lampionnetjes.

Anyway op naar THAILAND!!

Zuid-Yunnan

De laatste twee weken zijn geheel anders gelopen dan verwacht, snel op weg gegaan van Dali naar het zuiden. De eerste stop was een dorpje met weer een oud centrum (Weishan), maar dan zonder toeristen(-winkels), ook wel leuk voor de verandering! daarna ging het 20 km omhoog, tunnel, 20 km omlaag, brug en repeat etc.....na 3 dagen was ik al iets minder enthousiast over de route (wel mooi hoor, veel bananenbomen), maar er komt geen einde aan de bergen (zonder vrolijke vlaggetjes op de toppen)..maar mijn fiets had het geloof ik nog veel minder naar zijn zin, dag drie was het namelijk, tik, tik, TIK TIK en tja na enkele inspecties bleek dat mijn velg gescheurd was en tegen de rem aanliep, en dan is het (bijna) EINDE. Tot eerste stadje, 30 km verder,langzaam verder gefietst enuiteindelijk debus maar gepakt naar Kunming (op het internet vond ik zeer positieve reacties over een fietsenmaker daar), en aangezien de fiets zowiezo niet zo soepel meerliep, besloot ik defiets maar wat uitgebreiderop te frissen voor Laos. Dus een vrij grote omweg....

Mijn fiets is in Kunming3 uur lang bewerkt door (erg goedkope) 'gouden' handjes: nieuwe velg, nieuwe derailleurkabels, opnieuw afgesteld, schoongepoetst derailleur en crankstel.. (stiekem denk ik dat mijn fiets gewoon jaloers was op mijn chinese massage in Dali :).) En tja toch in Kunming, stad en omgeving beetje bekeken, theater, leuke stad!! Na een blik op de kaart bleek ik ook veel mneer in de buurt te zijn van de rijstvelden in Yuangyang. Deze had ik afgeschreven wegens een veel te grote omweg met de fiets. Maar in Kunming was ik al halverwege en kon ik heen en weer bussen, ook al waren de rijstvelden nog niet helemaal onder water, ik vond het al erg mooi! het zijn hele smalle rijstvelden (handgemaakt met kleiwalletjes) met een dropvan circa 2000 m naar beneden. het zicht erop van boven is PRACHTIG!!

Daarna maar met de bus terug naar mijn fietsroute (wegens een beetje een lange omroute) heb ik de route 430 km verder weer opgepakt al bijna helemaal in het zuiden (jingjong), in detropen, het is weer ZOMER!! verse ananassen, kokosnoten langs de weg en zweten op de fiets!! veel kleine dorpjes (inclusief hanen-gevechten, echt geen fijn gezicht, twee hanen met rode hoofden en nekken die het liefst niks willen maar steeds op elkaar gegooid worden zodatze toch weer gaan pikken) en vandaag de grootste botanische tuin van China bezocht, na drie uur rondstruinen nog niet alles gezien, 400 soorten palmen, mega waterlelies, etc etc.. erg mooie tuin. Maar overmorgen is het dus einde China, toch bijna drie maanden hier uitgehouden entoegestaan om in China te blijven ;). De tijd wordt steeds krapper (en gaat ook steeds sneller), maar de intensie in nog steeds om per fiets Bankok te bereiken (zou net moeten lukken)..

Noord-Yunnan

Afgelopen week was het chinese moon-holiday, dat betekent dat HEEL china in beweging komt en op vakantie gaat, iieeekkkkkkssssss. Door alle waarschuwingen (hostels vol, bussen vol, alles megadruk) kreeg ik het idee dat ik het beste een week kon onderduiken ergens. Helaas kwam mijn fiets de afgelopen week juist door de meest toeristische plaatsen in Yunnan, dus heb ik mijn 2 toeristloze maanden ruimschoots gecompenseerd ;). Doordat ik zo megaveel gewaarschuwd was en echt iets megaverschrikkelijks verwachtte viel het gelukkig uiteindelijk wel mee. Nu is de rust weer wedergekeerd!

Na Shangri-la, naar een gorge geweest (tiger leeping gorge), hier twee dagen gewandeld (de drop is circa 3000 m dus wel echt mooi). Lijiang, Shaxi en Dali (ben ik nu nog) bezocht, allemaal dorpjes (chinese dorpjes zijn meer steden) met oude kernen, waar chinezen dus enorm graag naar op vakantie gaan (en ook hier heeeeel veeeeel foto's maken), al het westerse eten wat je maar kan bedenken kunt: pizza, belgische wafels, stokbrood met gouda kaas, Duvel, soesjes, appeltaart, friet met majio, en patatje oorlog. En heel veel winkels, dus nog meer toeristische walhalla's. Een beetje shoppen en afdingen, cafeetjes, westers eten is na 4 maanden ook best wel weer leuk..

Maar goed de kloosters, yaks en tibetanen zijn echt voorbij, ook ben ik inmiddels < 3000 m hoog. Ik dacht eigenlijk dat ik in Yunnan misschien nog wat van het 'echte China' zou zien, maar wat dat precies is weet ik eigenlijk niet. Bij nader inzien (ik had me van te voren niet erg verdiept in dit deel van de reis) wonen er ook hier geen HAN-chinezen. Yunnan is de Provincie met de meeste minority-stammen. Zij hebben allemaal leuke kleine dorpjes, traditionele klederdrachten, veel nijverheid en landbouw, inmiddels is het rijst en mais langs de weg!! (mocht iemand toevallig ook noord-Yunnan binnenkort bezoeken, Forgotten kingdom beschrijft de verschillende culturen etc... leuk.)

Een voordeel van toeristen is dat er ook eindelijk wat leuke boeken te vinden zijn, eerder vond ik vooral Nederlands-talige boeketreeksen en thrillers (hoe raar is dat in China).. de tijd gaat eigenlijk best wel snel, maar voor mijn bagage is het geloof ik niet zo erg, steeds meer spullen beginnen het te begeven, rits van de tent, de brander, schroeven van de fiets die verdwijnen, gelukkig is het allemaal met wat simpel lapwerk, touwtjes en tips van de optimus-fabriek (nog) wel aan de praat te houden, hopelijk houdt alles het tot het einde!!

Het Chinese eten is nog steeds erg goed, ieder tentje heeft een koelkast en wat bakken, je wijst wat aan en het resultaat is bijna altijd goed (een keer was het echt niks, nog steeds niet echt een idee wat het was). Hoe zuidelijker hoe steeds meer rare dingen in de bakken liggen, zo heb ik vandaag met 2 andere NL's pad en enorme scheldieren gegeten. De pad hadden we eerst Kermit gedoopt, hij was niet voor niks gestorven, het smaakt als zeer sappige kip, de schelpdieren waren een minder groot succes. Dagje kookles gedaan, een van mijn favorieten: gefrituurde aubergine in een spicey saus, yumm. Ik kan trouwens ook nog steeds helemaal geen chinees, ik ken 5 woorden: (het meest favoriete woord van iedere chinees : nee (als je indruk wilt maken beweeg je ook nog een vingertje bij), dank je wel, hallo, wc, internet-cafe. Hiermee, misschien verwacht je het niet, kun je dus alles regelen in China (en wat gebaren)..

Nu op weg naar Zuid-Yunnan, de laatste stretch door toeristloos gebied..dan in de jungle en theeplantages, 3 weken Laos, en een 'allerlaatste race' naar Bankok om erna op het strand neer te ploffen!!

Midden China, door Tibetland, van Sechuan naar Yunnan

Na de gehele S217 door Sechuan gefietst te hebben ben ik inmiddels net over 'de grens' in Yunnan, Shangri-la (volgens de chinezen ligt het hier, maar het is weinig shangri-la in het kader van rustig klein dorpje met witte bergen). Het is een toeristisch walhalla, met al het eten wat je maar bedenken kunt (best wel erg okee hoor!!) en vol met toeristen,fijn bijkomen na toch wel een wat lange intensieve periode van fietsen door erglege gebieden (en grote afstanden)..

maar het was wel erg mooi, zelfs nog wat dagen met twee Nederlanders gefietst, maar ik dacht dat de hoge passen naar het zuiden minder werden maar die werden alleen maar meer..het weer is ook eigenlijk de laatste 1.5 maand niet zo heel mooi, beetje wisselvallig, dat is wel jammer, want hier in de omgeving zijn nationale parken met hele hoge bergen, maar die zie je nu dus niet...:(, maar goed China is zo groot en ik heb al het gevoel dat ik eigenlijk maar een heel klein beetje zie, dus genoeg andere dingen te zien...

De verhalen worden een beetje eentonig denk ik, want het is nog steeds mooi, aardige mensen etc etc.. geniet nog erg van de omgeving, nog wat mooie kloosters, maarenkele nieuwe dingen:

In Litang (midden Sechuan) heb ik een sky burial bezocht. de tibetanen hebben namelijk weinig/geen houtom de doden te verbrandenen de grond is te hard voor een gat, dus worden de lijken aan de aasgieren gevoerd. Het is een heel proces, erg byzonder om te mogen toekijken, het lijkwordt opengesneden met allemaal sneeen, rondom deze periodekomen ook een hele zwerm aasgieren aanvliegen (circa 50 stuks),en dan als het lijk wordt 'vrijgegeven' is er na 15 minuten alleen nog een geraamte over, dat wordt fijngestampt met tsampa en ook aan de vogels gevoerd.We'hadden geluk', we hadden namelijk 4 lijken, de eerste was niet lekker, diewerd niet opgegeten en moest helemaal in stukken gesneden worden en vermengd met tsampa voordat de aasgieren erop aanvlogen, de andere 3 waren inderdaad in 15 minuten 'op' .

Hier in Shangri-la is er iedere avond een soort line dancing op de centrale pleinen, erg leuk om te kijken , jong en oud, hip en zeer traditioneel dansen allemaal met precies dezelfde pasjes op de chinese muziek (beetje als work-out)..

vandaag tweede visumextensie weer ingediend, dus nog 4 weken China (Yunnan richting Laos), en dan moet ik toch echt het land uit...internet hier is trouwens nog steeds irritant, als buitenlander mag je nergens internetten.. nu dus een waardeloze compu, en met de fotoos lukt het niet erg, kijk nog even of ik er een paar van de sky burial kan uploaden (zijn van iemand anders, met een grote zoomlens, misschien niet voor iedereen geschikt...

Midden China: door Tibetland, Qinhai naar Sechuan

Inmiddels 10 dagen gefietst door Qinhai en Sechuan. Wat ik een beetje vreesde voor Tadjikistan (namelijk weinig andere fietsers/ toeristen/ taal/ koud)blijkt eigenlijk vooral voor Qinhai-provincie te gelden. Er zijn hier namelijk UBERHAUPT geen westerse toeristen (laat staan fietsers).. dus ik heb maar zo hard mogelijk doorgefietst, en over drie dagen kom ik volgens mij weer in de eerste toeristische plaats (Litang, midden Sechuang), vanwaar het waarschijnlijk alleen maar toeristischer wordt tot het strand in Thailand..).

Maar goed, het geeft weer een ander beeld weer, eerst gefietst rondom de heilige bergketenAmnye Machen (soort mount Kailash maar dan voor oost-Tibet). Helaas heeftde berg heeft zich de hele periode gehuld in wolken en sneeuw (wel heb ik een foto van mezelf met een witte berg in de sneeuw, maar welke het is (???).. is het asfalt weer verdwenen en waait de wind goed tegen en draait deze met elke bocht die ik maak vrolijk mee :(.. Als ik op dag 5 over de highway fiets (i. vgl. m. NL is de highway hier leeg, maar toch een stuk drukker dan de kleine weggetjes)en bedenk dat ik tot en met Yushu nog 4 dagen tegenwind heb, op de highway moet fietsen, en mijn rondje tot volgend visum extensiepunt eigenlijk een beetje te groot is krijg ik tijdens een lange klim (met tegenwind) het sublieme idee om de bus te nemen tot Yushu!! omdat je dan een bus op de weg moet stoppen lukt me dat de volgende dag gelukkig.

Yushu is een dorp die tijdens de aardbeving in 2008 volledig in puin is gelegd, en dat eigenlijk nog steeds is. Enorm veel stof (hier is een mondlapje overal high-fashion, dus die heb ik ook maar aangeschaft, geeft ook goede bescherming voor mijn neus en lippen tijdens fietsen) en overal worden chinese gebouwen gebouwd. China bouwt in veel tibetaanse dorpen (ook onderweg) nieuwe huizen, dat is erg raar, het zijn namelijk allemaal rijtjes exact dezelfdehuizen,naar ' chinese' maatstaven maar zonder plekken voor yaks etc.. (het zogenaamde plan van hogerhand om de mensne zoveel mogelijk in een stedelijke structuur te krijgen).

Maar kritiek genoeg op China, ik ben wel positief verrast over de mate van de tibetaanse cultuur die hier wordt toegstaan, foto's van de Dalai Lama worden gedoogd in kloosters/ winkels, heel veeljonge monniken die weer opgeleid worden, alle kloosters worden gerestaureerdof weer opgebouwd.

Na Yushu Sechuan province binnengefietst, en weer iets wat ik niet verwachte, het is nog steeds Tibet maar anders, de mensen zeggen ineens Tashi delay (hoi), de huizen zijn van hout, erg kleurrijk, andere bouwstijlen, er zijn weer rotsen(in plaats van alleen maar graslanden) , gletsjers en bomen (ik geloof dat ik na Nederland geen groot bos meer gezien heb). Bij diverse kloosters overnacht, 's-avonds weer de debatten en gebeden bijgewoond. Ik vind het wel leuk dat je de monniken hier meer tijdens hun bezigheden kunt zien (dat was in India/ Nepal volgens mij minder).. Verder bij mensen op hun land gekampeerd en iedere ochtend Tsampa ontbijt gekregen (bak met boter, thee, graanpoeder en suiker), wat echt wel lekker is en heel goed vult.

Nu in Ganzi, en zoals in iedere grote plaats vind ik vooral de supermarkt en de plaatselijke cake-shop byzonder interessant, het is echt verschrikkelijk hoeveel zoetigheid ik opeet.

Midden China, door Tibet-land, van Gansu naar Qinhai

Inmiddels met de fietsroute in Maqin halverwege richting Tibet, maar zelf (plus fiets) even afgedaald naar Xining voor de eerste visumextensie, die vandaag gelukkig door een (eindelijk) zeer behulpzame vrouw gelijk is geaccepteerd. de nbus was een sleeper-bus, een bus met 42 bedjes en dekentjes en kussentjes!! ontzettend handig, lekker slapen!!!

Tibet bestaat uit drie provincies, waarvan je Tibet autonomous (Lhasa) region niet in mag zonder aan 10.000 regels te voldoen, dus daar ben ik dus niet. Ik ben inde oude Kham en Amdo-regio. Deze regio is heel erg tibetaans, groene graslanden op 3000-4000 m hoogte, onderweg > 10.000-den yaks, heel veel nomadententen, mensen in traditionele kleding (veel zijde en schapenwol, grote kettingen van rode koraal, en allerlei andere versieringen). En de mensen zijn weer gastvrij, heel veel hello's onderweg, scooters die je achter en naast je blijven rijden en je aangapen/staren (soms ook heel irritant). En ik mag weer logeren op het land, meerdere nachten tussen de snurkende yaks doorgebracht in mijn tent ;)! Maar de mensen spreken hier vaak geen chinees, maar tibetaans (handig met een kaart met alleen maar chinese tekens) dus met de taal gaat heterg slecht..

Onderweg meerdere plekken met mooie kloosters, zo ook het klooster bij Tongren, waar de grootste thanka-artiesten werken, (thanka's zijn religieuze schilderingen, met heel veel detail), erg mooi om te zien.. hier met een 'chinese' franse jongen die als journalist werkt in Beijing rondgekeken en zo veel uitleg gekregen van de meester-schilder waarvan doeken in het Louvre hangen :)..

verder hier ook het debatteren tussen monnikken gezien, dat is erg enerverend, een soort lagerhuis, maar met klappen, bewegingen, je kunt echt zien dat ze het leuk vinden, de oude lama's lopen rond als een soort leraren om de discussies te beoordelen..

Ik denk dat er iedere dag wel meerdere misverstanden zijn, maarbij het verlaten van het hotel in Tongren had ik wel de ergste, toen ik aankwam aan het einde van de dag om mijn tassen op te halen om te vertrekken,stond het halve personeel buiten en binnen waser allemaal rook en enkele mensen aan het wapperen met bezems. Verder was er een beetje paniek.. Tja dus ik dacht dat er brand was (en al mijn spullen lagen net om de hoek van de deur onder de toonbank)..en tja aan mijn spullen ben ik toch best wel gehecht inmiddels, dus ik dook onder de toonbank en gooide mijn tassen de hal in om ze snel weg te halen.. maar bij het gooien van mijn laatste fietrstas, zag ik ineens dat het hele personeel op de grond was geknield en monnikken om mijn fietstassen hethotel binnenliepen met als laatste een oude lama. De rook was de wierook.. het personeel vond het ontzettend grappig...ik bij nader inzien ook wel ;)

de weg gaat woensdag (na ontvangen extensie), ga er maar even vanuit, verder naar Yushu, zover Tibet in als ik mag, langs hopelijk nog witte bergen en hoge passen!!

West-Midden China: van moslim naar budhist wereld

in 10 dagen net zoveel opgeschoten qua kilometers als de afgelopen 2 maanden, tja dat gaat snel met een trein die in 50 uur 2800 km doorreist!!

Kashgar was leuk, met ramadan was na zonsondergang de nightmarket in volle gang, allerlei hapjes, leuk om van alles uit te proberen! een hostel in de oude stad, tussen alle marktkraampjes etc.. Naar de animal market op zondag, hier worden alle beesten verhandeld, erg impressive om te zien, mensen die met een motor en aanhanger met 1 schaap komen aanrijden en die dan hopelijk verkopen (er zijn denk ik wel meer dan 1000 schapen te koop!!).

Met de trein eerst naar Turpan (niet heel erg interessant uiteindelijk) en erna door naar Lanzhou, de trein is fantastisch, bedje, restaurant, railcatering, uitzicht (echt weinig moois, blij dat ik in de trein zit), maar de eindeloosheid van het geheel wel weer indrukwekkend.., de 50 uur vliegen voorbij. De fiets is apart verstuurd, en was al in Lanzhou toen ik aankwam, ik dacht eigenlijk dat het afscheid in Kashgar eeuwig zou zijn, aangezien alles in het chinees gaat, en ik echt geen idee had van hoe en wat ik nou geregeld had.

Lanzhou, wereldstad voor de verandering, reclamezuilen van20 bij 10 m met pratende poppetjes, KFC, Pizzahut etc... HEERLIJK!!!!!!

Nu in Xiahe, weer op 2950 m in de bergen ;), hier is een van de grootste tibetaanse monasteries die nog in bedrijf is, mensen die op de knien rondomhet klooster ' lopen' .de weg gaat vanaf hier naar provincie Xining, ook weer bergen ;), en voornamelijk tibetaans..

Maar de weg hiernaartoe, was nogal een uitdaging, met een kaart met een schaal 1 : 3.000.000, gelukkig wel plaatsnamen in het chinees, heb ik 2 dagen rondgefietst, volgens aanwijzingen onderweg, maar niks dat leek op mijn kaart. Ik werd gestuurd over steeds kleiner wordende weggetjes, uiteindelijk over een enorm blubberpad, waar mijn achterwiel vastzat (en ik viel) en uiteindelijkliep de wegeen meer in.(een meer, op mijn kaart hoor ik niet bij een meer in de buurt te komen). hier bleek uiteindelijk een pont te gaan. Nu uiteindelijk (nu ik het nakijk op google) heb ik een soort doorsteek gemaakt linea recta van Lanzhou naar Xiahe, eigenlijk veel mooier dan de hoofdweg, maar het rondrijden zonder idee van hoe en wat is best wel irritant.Maar nuin Xiahe een roadmapvan China gevonden met veel meer weggetjes en plaatsnamen, dus maar snel een copie gemaakt!

Tja China, leuk? het is nogal een beetje een koude douche af en toe, mensen soms helemaal niet behulpzaam, de weg/ hotels vinden beetje lastig (de LP heeftvan heel veel plaatsengeen kaartjes, waarom niet??) enChina heeft nog een leuke grap: heel weinig hotels hier mogen buitenlanders onderbrengen, zo zijn dit vaak de businesshotels buiten het centrum (kriem om te vinden, wil ik ook helemaal niet slapen) met 3-5 sterren (of zijn de budget hotels vol want het is holiday seizoen).zoheb ik onderweg uiteindelijk maar in mijn tent geslapen en vanachtin het restaurant, omdat het hostel hier vol was.. ZUCHT...maar af en toe is het ook wel weer heel leuk, aardige mensen, het is geloof ik nog beetje wennen..